Micromanagement

Hoe is dat voor degene die aangestuurd wordt?
Hoe is dat voor de micromanger zelf?

“Laat mij het maar even doen, dan is het zo gebeurt (lees: weet ik zeker dat het goed gaat).”
Herkenbaar?

Micromanagement komt vaak voor. Ik merk het zowel bij zowel de grote corporate als de kleinere MKB bedrijven.
Misschien herken jij het ook als medewerker met een leidinggevende die steeds in je nek zit, of als manager dat je jezelf erop betrapt dat je veel te veel werk naar jezelf toetrekt?
Vaak is micromanagen niet zozeer een teken van controle maar van onzekerheid, onduidelijkheid en gebrek aan vertrouwen.

Voor medewerkers: Hoe ga je om met een leidinggevende die alles naar zich toe trekt?

Als je het gevoel hebt dat er voortdurend over je schouder wordt meegekeken, kan dat frustrerend zijn. Je motivatie en energie lekken weg. Vaak is het geen kwaadwillend. Soms weet iemand simpelweg niet hoe los te laten of heeft weinig vertrouwen in zijn omgeving. Wat ook vaak aangeleerd is door ervaringen.

Ik herken het ook bij mezelf. Als er iets gedaan moet worden en ik zou het kunnen delegeren denk ik al snel: Ik doe het zelf wel even, dat is sneller dan uitleggen. Met het gevolg dat ik die klus altijd zelf moet doen én ik het meeste werk naar mij toetrek.

Wat kun je doen?

• Maak verwachtingen expliciet.Vraag: “Hoeveel ruimte heb ik om dit op mijn eigen manier aan te pakken?”
• Laat zien dat je het aankunt.Deel je voortgang voordat erom gevraagd wordt. Vertrouwen groeit met transparantie.
• Spreek je uit – op een constructieve manier.Bijvoorbeeld:
  “Ik merk dat ik steeds wacht op jouw akkoord voordat ik verderga. Zou je het fijn vinden als ik meer zelf beslis binnen afgesproken kaders?”
• Wat kan ik doen zodat het vertrouwen groeit?

Voor leidinggevenden: herken je (onbewust) micromanagement?

Micromanagement ontstaat vaak vanuit goede intenties: je wilt kwaliteit bewaken, je voelt je verantwoordelijk, of je bent bang dat er iets misgaat. Maar in de praktijk ondermijnt het de zelfstandigheid en het eigenaarschap van je team.

Herken jij dit?

• Je geeft taken uit handen, maar blijft continu checken.
• Je vindt het lastig als iets anders wordt aangepakt dan jij zou doen.
• Je team wacht vaak op jouw akkoord – ook bij kleine beslissingen.

Wat kun jij doen?

• Durf los te laten in kleine stappen. Begin met één taak of project dat je echt overdraagt – inclusief vertrouwen. Denk aan dat klimrek van vroeger. Als je daar hangt en je wil naar de volgende balk zal je eerst een hand losmoeten laten om de volgende balk te kunnen pakken….
• Focus op het resultaat, niet de route. Geef duidelijke doelen, maar laat ruimte voor de hoe. Je weet wel: er zijn meer wegen die naar Rome leiden…
• Bespreek je intentie. Bijvoorbeeld:
  “Ik weet dat ik soms wat snel wil meekijken. Ik werk eraan om meer ruimte te geven – voel je vrij om me erop aan te spreken.”

Laatst was er weer een team bij de paarden.
Een groep van zes vrouwen, met een vrouwelijke teamleider.

We splitsten het team in tweeën. Drie teamleden kregen de opdracht om een parcours te bouwen, dat de andere drie later — samen met het paard — zouden gaan lopen. De teamleider zat in het team dat het parcours mocht opbouwen.

Wat opviel, was dat zij tijdens het bouwen telkens net iets veranderde aan de hindernissen die haar teamgenoten hadden neergezet.
Ze schoof een balk, draaide een pion, verplaatste een onderdeel — kleine dingen, maar zichtbaar anders dan hoe het oorspronkelijk stond.
Ik vroeg haar of ze daar een reden voor had.
Volgens haar was het op deze manier logischer. Dat kon natuurlijk. Maar ik stelde voor om het parcours eerst terug te zetten zoals het door het team was bedacht, en dan samen te kijken of het écht onlogisch was zodra het gelopen werd.

Ze stemde in, al was het duidelijk dat ze het daar niet helemaal mee eens was.

Het andere team ging het parcours lopen met het paard. Natuurlijk ging het niet perfect — maar ook zeker niet slecht.
Daarna vroeg ik haar of ze samen met mij het parcours wilde aanpassen, precies zoals zij het oorspronkelijk voor zich zag. Gewoon, om het verschil te ervaren.

Ook dat deden we. En opnieuw werd het parcours gelopen.
Min of meer met hetzelfde resultaat.

We moesten er samen om lachen. We bespraken het verder niet uitgebreid, en gingen door met de dag.

Twee dagen later belde ze me op.
Ze zei: “Dat ‘kleinigheidje’, dat ik steeds die hindernissen nét even anders wilde neerzetten? Dat was voor mij eigenlijk het grootste inzicht van de hele dag…”

 Tips & voorbeeldvragen

Voor medewerkers (om het gesprek aan te gaan):

• “Hoe ziet voor jou goed werk eruit in deze taak?”
• “Wil je tussentijds updates, of alleen bij de afronding?”
• “Wat zijn de kaders waarbinnen ik vrij kan handelen?”
• “Wat helpt jou om mij meer ruimte te geven?”

Voor leidinggevenden (om te reflecteren):

• “Wat maakt dat ik moeite heb met loslaten bij deze persoon of taak?”
• “Is mijn behoefte aan controle gebaseerd op vertrouwen, of op angst?”
• “Hoe kan ik sturen op output, in plaats van op uitvoering?”
• “Wat heb ík nodig om te durven loslaten?”

Micromanagement is geen karaktertrek – het is vaak een signaal. Van onduidelijkheid, van angst om fouten te maken, of van betrokkenheid die doorschiet. Maar het goede nieuws is: je kunt ermee oefenen, samen.

Meer vertrouwen geven = meer eigenaarschap ontvangen.
En meer verantwoordelijkheid nemen = meer ruimte krijgen.

Welke kleine stap kun jij vandaag zetten?